-
1 labefaciō
labefaciō fēcī, factus, ere; pass. labefīō, factus, fierī [labo+facio], to cause to totter, shake, loosen, make ready to fall: dentīs mihi, T.: partem muri, Cs.: Charta a vinclis non labefacta suis, opened, O.: labefacta iugera, i. e. deeply ploughed, V.: calor labefacta per ossa cucurrit, relaxed, V.—Fig., to cause to waver, shake: alquem: animus vario labefactus volnere, O.: primores, to shake in allegiance, Ta.: magno animum labefactus amore, disquieted, V.— To shake, weaken, overthrow, ruin, destroy: (res p.) labefacta: quo iura plebis labefacta essent, L.* * *labefacere, labefeci, labefactus Vmake unsteady/totter, loosen, shake; subvert power/authority; weaken resolve -
2 labefacio
fēcī, factum, ere, pass. labefīo, factus sum, fierī [ labo + facio ]1) трясти, потрясать, колебать, расшатывать (dentes Ter; partem muri Cs; munimenta incussu ariĕtum Sen)magno animum (acc. graec.) labefactus amore V — потрясённый в душе (столь) великой любовью (Дидоны)2) (по)колебать, подрывать ( fidem Su)l. aliquem C — заставить колебаться кого-л.3) расстраивать, приводить в упадок, губить (res secundas Sl; jura plebis L) -
3 labefacio
labefacio, fēcī, factum, ere, Passiv labefīo, factus sum, fierī (labo u. facio), I) etwas wankend-, wackelnd-, locker machen, erschüttern, dentes, Ter.: partem muri, Caes.: arborem, Ov.: munimenta incussu arietum labefieri, Sen.: mole publicae viae et ductu aquarum labefactas aedes suas, Tac.: charta sit a vinclis non labefacta suis, nicht geöffneter, Ov.: nix tenera et labefacta (Ggstz. fixa et dura), Sen.: ossa (nivea) labefacta, (v. der Liebesglut) zerronnene, erweichte, Verg. – II) übtr.: 1) im Bestehen erschüttern, a) physisch erschüttern, schwächen, hinfällig machen, ignes, Lucr.: ne quis ceteros contagione labefaciat, Colum.: obnoxia morbis corpora aestus impatientia labefecit, Tac. – b) politisch wankend machen, erschüttern, res secundas, Sall.: iura plebis, Liv.: fidem (den Kredit), Suet.: etenim vix haec si undique fulciamus, iam labefacta, vix, inquam, innixa in omnium nostrum umeris cohaerebunt, Cic.: ruere illa non possunt, ut haec non eodem labefacta motu concĭdant, Cic.: dah. alqm, jmd. stürzen (v. Haß), Tac. ann. 6, 29. – 2) in der Gesinnung, in seinen Grundsätzen wankend machen, erschüttern, quem numqnam ulla vis, ullae minae, ulla invidia labefecit, Cic. Sest. 101: animus vario labefactus vulnere nutat huc levis atque illuc, Ov. met. 10, 375: m. griech. Acc., magno animum (im G.) labefactus amore, Verg. Aen. 4, 395: ancipiti mentem labefacta timore, Sil. 3, 557. – u. in der Treue erschüttern = aufwiegeln, primores classiariorum, Tac. ann. 15, 51.
-
4 labefacio
labefacio, fēcī, factum, ere, Passiv labefīo, factus sum, fierī (labo u. facio), I) etwas wankend-, wackelnd-, locker machen, erschüttern, dentes, Ter.: partem muri, Caes.: arborem, Ov.: munimenta incussu arietum labefieri, Sen.: mole publicae viae et ductu aquarum labefactas aedes suas, Tac.: charta sit a vinclis non labefacta suis, nicht geöffneter, Ov.: nix tenera et labefacta (Ggstz. fixa et dura), Sen.: ossa (nivea) labefacta, (v. der Liebesglut) zerronnene, erweichte, Verg. – II) übtr.: 1) im Bestehen erschüttern, a) physisch erschüttern, schwächen, hinfällig machen, ignes, Lucr.: ne quis ceteros contagione labefaciat, Colum.: obnoxia morbis corpora aestus impatientia labefecit, Tac. – b) politisch wankend machen, erschüttern, res secundas, Sall.: iura plebis, Liv.: fidem (den Kredit), Suet.: etenim vix haec si undique fulciamus, iam labefacta, vix, inquam, innixa in omnium nostrum umeris cohaerebunt, Cic.: ruere illa non possunt, ut haec non eodem labefacta motu concĭdant, Cic.: dah. alqm, jmd. stürzen (v. Haß), Tac. ann. 6, 29. – 2) in der Gesinnung, in seinen Grundsätzen wankend machen, erschüttern, quem numqnam ulla vis, ullae minae, ulla invidia labefecit, Cic. Sest. 101: animus vario labefactus vulnere nutat huc levis atque illuc, Ov. met. 10, 375: m. griech. Acc., magno animum (im G.) labefactus amore, Verg.————Aen. 4, 395: ancipiti mentem labefacta timore, Sil. 3, 557. – u. in der Treue erschüttern = aufwiegeln, primores classiariorum, Tac. ann. 15, 51.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > labefacio
-
5 labefacio
lăbĕfăcĭo, fēci, factum (labefactarier, Ter. Eun. 3, 3, 5), 3, v. a.; pass.: lăbĕfīo, factus, fieri [labo-facio], to cause to totter, to shake, loosen, to make ready to fall (Cic. uses only labefactus).I.Lit.:II.dentes alicui,
Ter. Ad. 2, 2, 36:partem muri,
Caes. B. C. 2, 22:labefactae aedes,
Tac. A. 1, 75:labefacta ictibus arbor Corruit,
Ov. M. 8, 776; id. ib. 3, 69:charta (i. e. epistola) a vinclis non labefacta suis,
loosened, opened, id. P. 3, 7, 6:munimenta incussu arietis labefieri,
Sen. Const. Sap. 6.— Poet.:ignes labefacti aëre multo,
weakened, Lucr. 5, 653:membra voluptatis dum vi labefacta liquescunt,
id. 4, 1108:calor labefacta per ossa cucurrit,
Verg. A. 8, 390.—Trop.A.To cause to waver, to shake a person in his mind, principles, or fidelity: aliquem, Laber. ap. Macr. S. 2, 7:B.quem nulla umquam vis, nullae minae, nulla invidia labefecit,
Cic. Sest. 47, 101. primores classiariorum, to shake their fidelity, excite them to mutiny, Tac. A. 15, 51:sic animus vario labefactus vulnere nutat,
Ov. M. 10, 375; cf.in Greek construction: magno animum labefactus amore,
shaken, disquieted, Verg. A. 4, 395. —To shake, weaken; to overthrow, ruin, destroy:haec (res publica) jam labefacta,
Cic. Har. Resp. 27, 60:quo, per contumeliam consulum, jura plebis labefacta essent,
Liv. 3, 64:nihil hunc amicitia Sejani, sed labefacit haud minus ad exitia Macronis odium,
Tac. A. 6, 29 (35):si priorem aetate et jam labefactum demovisset,
id. ib. 4, 60:ne quis contagione ceteros labefaciat,
Col. 6, 5, 1; cf. Tac. H. 2, 93: fidem, to shake or weaken one's credit, Suet. Vesp. 4. -
6 vinclum
vincŭlum, or (also in class. prose), contr., vinclum, i, n. [id.], that with which any thing is bound, a band, bond, rope, cord, fetter, tie (cf.: catena, manica, compes).I.Lit.:2.corpora constricta vinculis,
Cic. de Or. 1, 52, 226:nodos et vincula rupit,
Verg. A. 5, 510:hic fessas non vincula naves Ulla tenent,
id. ib. 1, 168:Chio solvite vincla cado,
Tib. 2, 1, 28:tunicarum vincla relaxat,
Ov. F. 2, 321:quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis,
i. e. the seal, id. P. 3, 7, 6:chartae sua vincula dempsi,
id. Tr. 4, 7, 7:epistolae laxare,
Nep. Paus. 4, 1:pennarum vincula,
Ov. M. 8, 226:et Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis,
Verg. A. 8, 458;so of sandals,
Tib. 1, 5, 66; Ov. F. 1, 410; 2, 324; 3, 823.—Esp. in the plur., of the fetters of prisoners, and hence sometimes to be rendered prison; and vincula publica, the state-prison:II.mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures,
Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59:aliquem aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 5, 10:de convivio in vincla atque in tenebras abripi,
id. Verr. 2, 4, 10, § 24: in vincula conjectus, Caes. B. G, 3, 9;4, 27: in vincula duci,
Liv. 3, 13, 4; 3, 49, 2; 3, 56, 4; 3, 57, 5; 5, 9, 4; 9, 34, 24; 38, 56, 9; Vell. 2, 7, 2 al.:in vinculis et catenis,
Liv. 6, 16, 2;ex vinculis causam dicere,
i. e. to plead in chains, Caes. B. G. 1, 4:publica,
Nep. Milt. 7, 6; id. Paus. 2, 2; id. Cim. 1, 1; Paul. Sent. 5, 17, 3; 5, 26, 1.—Trop., a bond, fetter, tie, band:qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,
Cic. Rep. 6, 14, 14:vinculum ad astringendam fidem,
id. Off. 3, 31, 111; cf.:victum ingens vinculum fidei,
Liv. 8, 28, 8:vincula revellit non modo judiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis,
Cic. Caecin. 25, 70:vinculum ingens immodicae cupiditatis injectum est,
Liv. 10, 13, 14: quae (beneficium et gratia) sunt vincula concordiae, Cic. Fin. 2, 35, 117:vinculis et propinquitatis et affinitatis conjunctus,
id. Planc. 11, 27:vincla summae conjunctionis,
id. Att. 6, 2, 1:accedit maximum vinculum, quod ita rem publicam geris, ut, etc.,
id. Fam. 15, 11, 2:quod vinclum, quaeso, deest nostrae conjunctioni,
id. ib. 5, 15, 2:ne cui me vinclo vellem jugali,
Verg. A. 4, 16; cf. Ov. M. 9, 549:excusare laborem et mercenaria vincla,
Hor. Ep. 1, 7, 67. -
7 vinculum
vincŭlum, or (also in class. prose), contr., vinclum, i, n. [id.], that with which any thing is bound, a band, bond, rope, cord, fetter, tie (cf.: catena, manica, compes).I.Lit.:2.corpora constricta vinculis,
Cic. de Or. 1, 52, 226:nodos et vincula rupit,
Verg. A. 5, 510:hic fessas non vincula naves Ulla tenent,
id. ib. 1, 168:Chio solvite vincla cado,
Tib. 2, 1, 28:tunicarum vincla relaxat,
Ov. F. 2, 321:quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis,
i. e. the seal, id. P. 3, 7, 6:chartae sua vincula dempsi,
id. Tr. 4, 7, 7:epistolae laxare,
Nep. Paus. 4, 1:pennarum vincula,
Ov. M. 8, 226:et Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis,
Verg. A. 8, 458;so of sandals,
Tib. 1, 5, 66; Ov. F. 1, 410; 2, 324; 3, 823.—Esp. in the plur., of the fetters of prisoners, and hence sometimes to be rendered prison; and vincula publica, the state-prison:II.mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures,
Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59:aliquem aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 5, 10:de convivio in vincla atque in tenebras abripi,
id. Verr. 2, 4, 10, § 24: in vincula conjectus, Caes. B. G, 3, 9;4, 27: in vincula duci,
Liv. 3, 13, 4; 3, 49, 2; 3, 56, 4; 3, 57, 5; 5, 9, 4; 9, 34, 24; 38, 56, 9; Vell. 2, 7, 2 al.:in vinculis et catenis,
Liv. 6, 16, 2;ex vinculis causam dicere,
i. e. to plead in chains, Caes. B. G. 1, 4:publica,
Nep. Milt. 7, 6; id. Paus. 2, 2; id. Cim. 1, 1; Paul. Sent. 5, 17, 3; 5, 26, 1.—Trop., a bond, fetter, tie, band:qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,
Cic. Rep. 6, 14, 14:vinculum ad astringendam fidem,
id. Off. 3, 31, 111; cf.:victum ingens vinculum fidei,
Liv. 8, 28, 8:vincula revellit non modo judiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis,
Cic. Caecin. 25, 70:vinculum ingens immodicae cupiditatis injectum est,
Liv. 10, 13, 14: quae (beneficium et gratia) sunt vincula concordiae, Cic. Fin. 2, 35, 117:vinculis et propinquitatis et affinitatis conjunctus,
id. Planc. 11, 27:vincla summae conjunctionis,
id. Att. 6, 2, 1:accedit maximum vinculum, quod ita rem publicam geris, ut, etc.,
id. Fam. 15, 11, 2:quod vinclum, quaeso, deest nostrae conjunctioni,
id. ib. 5, 15, 2:ne cui me vinclo vellem jugali,
Verg. A. 4, 16; cf. Ov. M. 9, 549:excusare laborem et mercenaria vincla,
Hor. Ep. 1, 7, 67. -
8 vinculum or vinclum
vinculum or vinclum ī, n [vincio], a means of binding, fastening, band, bond, rope, cord, fetter, tie: corpora constricta vinculis: vincula rupit, V.: quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis, i. e. the seal, O.: vincula epistulae laxavit, N.: Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis, i. e. sandals, V.— Plur, fetters, bonds, prison: mitto vincla, mitto carcerem: in vincula coniectus, Cs.: in vincula duci, L.: ex vinculis causam dicere, i. e. to plead in chains, Cs.—Fig., a bond, fetter, restraint: e corporum vinculis tamquam e carcere evolare: vinculum ingens immodicae cupiditati iniectum est, L.—A bond, tie, band: omnes artes habent quoddam commune vinculum: fidei, L.: vincula revellit iudiciorum: accedit maximum vinculum, quod ita rem p. geris, ut, etc.: Ne cui me vinclo sociare iugali, V.; cf. vinclo tecum propiore ligari, O.: Excusare mercenaria vincla, H.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский